Exact 4 maanden is het geleden dat ik nog een blogbericht schreef. Vier maanden! Ik kan zowel goede als flauwe redenen verzinnen, maar daar heeft niemand iets aan. Waarom ik nu terug begin? Onlangs las ik een super goed boek, waarin oa. een stukje stond over perfectionisme. Zo las ik de volgende quote:
het
niet-perfecte boek dat wordt gepubliceerd is beter dan het perfecte dat nooit
verder komt dan mijn computer
Weet je welke gedachten er allemaal door mijn hoofd spookten toen ik mijn laatste post schreef?
- Er reageert nooit iemand op mijn posts, ze zullen wel niet goed zijn
- Ik 'moet' elke week minstens 3 posts schrijven
- Mijn website ziet er echt niet leuk uit, ik kan beter eerst een mooie website maken
- Een blogpost moet een leuke foto bevatten, heb ik geen leuke foto, dan kan ik niets posten
- ...
Ik kan zo nog wel wat hersenkronkels neerpennen, maar ik denk dat je de boodschap wel snapt. Dus stopte ik op een bepaald moment met schrijven. De fun was eraf. Maar voor wie moet dit eigenlijk fun zijn? Voor mezelf toch? En wie was diegene die het niet fun maakte? Ikzelf, door allemaal dingen te denken die 'anderen' verwachten. Zo is het inderdaad niet meer leuk! Zucht... Het grappige (of jammere) is dat ik net wel super veel positieve mondelinge feedback kreeg van mensen uit mijn buurt, mensen vroegen me ook of er nog een nieuwe post kwam, spreken we af en toe aan voor raad... Ik legde de lat weeral (the story of my life) veel te hoog voor mezelf, waardoor het inderdaad niet meer leuk is. Maar ik hou van mijn nieuwe leven! En dat nieuwe leven gaat niet enkel over eten en sporten, maar vooral over jezelf graag zien en jezelf goed genoeg vinden!
Er is de laatste maanden ook heel wat gebeurd, plannen en ideeën waar ik niet meteen op het internet over kon schrijven. Maar ook die fase is achter de rug! Ik kijk er dan ook naar uit om weer te schrijven, mijn hersenkronkels en plannen te delen met jullie, misschien mensen te inspireren, ... maar als dat niet zo is is het ook goed!
