Het uitvoeren van een plan, met ups en downs

Elke dag weer voel ik op bepaalde momenten een interne strijd tussen mijn oude-ik en mijn nieuwe-zelf. Eigenlijk is dat ook heel normaal denk ik. Je verandert niet 'ineens' van het ene in het andere uiterste. Misschien maar goed ook dat ik niet helemaal verander, want dan zou ik wel heel sober gaan leven! Maar waarom voelt 'een keer frieten eten', of 'een avond het ene koekje na het andere naar binnen werken' dan toch een beetje als falen aan?

Veel mensen zeggen me de laatste tijd dat ze het zo knap vind dat ik het zo goed 'volhoud'. Mmm, eigenlijk is het niet volhouden wat ik doe, want mocht het dat alleen zijn, dan zou ik het al lang niet meer volhouden! Motivatie is eigenlijk een heel speciaal iets, en ik ben hier de laatste tijd meer over gaan lezen om het nog beter te begrijpen. Wanneer is iemand eigenlijk gemotiveerd? Als het gedrag je iets oplevert doe je het meer, als het gedrag je iets kost (niet leuk, veel moeite, ...), dan doe je het minder. Eigenlijk moet je dus op zoek naar het zoeken van het positieve van 'gezond gedrag'.

Het volgende eetgedrag is ondertussen bij mij een gewoonte geworden:

• 's morgens een ontbijt maken met fruit, yoghurt en zaden/pitten (zelfs op zondag ben ik niet geneigd om dit ontbijt te ruilen voor pistolets en koffiekoeken!) Er zijn ondertussen zoveel fruitsoorten waarmee ik me écht kan verwennen dat een koffiekoek er niet aan kan tippen
• 's middags een lekker gevarieerd slaatje (je kan me niet meer verleiden met boterhammen, al zal ik heel af en toe wel eens brood eten, maar dit is écht de uitzondering)
• 's avonds veel groenten met vlees of vis eten. Ik mis ook hier de aardappelen, rijst, couscous... niet. Pasta is misschien wel een ander verhaal, en dat eet ik nog wel eens, zo 1 keer per 2 weken ofzo, en dat smaakt!
• Fruit meenemen naar het werk als tussendoortje
• Veel water drinken

Als ik bovenstaande dingen niet kan eten, dan voel ik me na een tijdje letterlijk ongezond en zelfs ongelukkig (het kost me dus meer, en het wel doen levert me meer op). Hoe grappig dat ik dit zo snel als 'motiverend gedrag' heb aangeleerd. Dit eten is voor mij een motivator op zich geworden! Mijn lichaam vraagt hier gewoon om. Extra makkelijk, want op die manier is het geen 'opdracht' meer :) Trouwens, als ik toch een keer veel brood of pasta zou eten, of me toch eens laat gaan in een zwaar ontbijt met koffiekoeken, dan merk ik dat ook aan mijn lichaam nadien. Mijn maag doet pijn, mijn darmen raken in de knoop, ik voel me de uren die erop volgen écht niet zo lekker. Dit stimuleert om volgende keer terug gezonder te eten.

Maar er zijn natuurlijk ook slechte gewoonten die aan me blijven trekken, zoals:

• Ongezonde tussendoortjes eten. Bv. op het werk, als er iemand jarig was, ligt er wel vaak chocolade, daar kan ik zo moeilijk vanaf blijven! Ook 's avonds thuis zijn er af en toe avonden dat ik niet bij 'een chocolaatje' blijf, maar dat het er 2, 3, 4, 5... worden. Het is alsof die rotdingen gewoon aan mij trekken! Dat ze in mijn oor fluisteren dat ze in de kast liggen en wel heeeeeel lekker zijn
• Me 'laten gaan' in de aperitiefhapjes. Als ik eenmaal begin, is het alsof ook deze ook in mijn oor blijven fluisteren dat ik er nog een moet nemen. En nog een. En nog een...
• Te snel en niet bewust eten. Dit is er ook een die ik nog beter kan leren. Soms is mijn bord leeg voordat ik beseft heb wat ik eigenlijk aan het eten ben. Zonde!
• O ja, en als ik eens 'gezonde koekjes' maak, dan is het alsof het écht 'alle remmen los' is, want het zijn gezonde koekjes! Voor ik het weet is de weekvoorraad op! Zucht

En zo zijn er nog wel een paar slechte gewoonten. Op korte termijn zijn deze ook belonend (mmmmmm, chocolaaaaaaaa, en nooooog chocolaaaaaaa). Maar als ik een bepaalde grens overschrijd, dan begint mijn maag weer te protesteren. Ik probeer de laatste tijd deze pijnlijke 'protesten' goed te onthouden, dat helpt als ik de volgende keer op het punt sta om me terug te laten gaan! Bovendien, als ik eens een uitschieter heb denk ik niet meer 'nu is alles verloren', nee, morgen is een nieuwe dag en we doen gewoon terug goed verder, want ik weet hoe het moet!

Al bij al ben ik eigenlijk nog niet zo slecht bezig. Ook de weegschaal liegt er niet om, want er is nog altijd geen gram bij (eerder een beetje eraf de laatste tijd, ben ondertussen bijna 20kg kwijt! *fier op mezelf!!*). De balans is dus in evenwicht tussen het gezonde eten en mijn uitspattingen af en toe. En wat is dan mijn sleutel tot dit (voorlopige) succes? Dat het niet aanvoelt als 'volhouden', maar eigenlijk als eetkeuzes die voor mij het meeste belonend effect hebben! Eerlijk gezegd, dat had ik nooit gedacht. Ik had altijd gedacht dat het een strijd zou blijven. En voor de meeste keuzes in 'mijn nieuwe leven' is het gelukkig geen strijd meer. En die paar slechte gewoonten, die kunnen soms ook gewoon deugd doen ;)

Geloof in jezelf, en denk in functie van positieve resultaten! Het is een hobbelige weg, maar je komt er wel!

Gezonde fruittraktaties - Minions bananen en Turtles appels

Gisteren werd Lucas, mijn oudste zoon, al 9 jaar! Afgelopen vrijdag vierde hij zijn verjaardag in de klas. Hij vroeg zelf om een snoeptaart te mogen meenemen als traktatie (dat had hij vorig jaar mee en hij had hier duidelijk mee 'gescoord' bij zijn vrienden). Ik vond dat echter geen goed idee (je weet wel, gezondere levensstijl enzo...). Maar wat geef je dan mee, dat de coolheid van een snoeptaart minstens evenaart bij een groep van 8-jarigen? Ik had een tijdje geleden op facebook al eens een leuk ideetje zien passeren toen een vriendin (Lotte Wesenbeek van Soewie) voor haar zoon Minions bananen als traktatie had gemaakt. Ook had ik al eens andere leuke fruit-traktatie foto's zitten bekijken enkele maanden geleden. Vorig weekend ging ik dus googelen, op zoek naar inspiratie. Het werden Minions bananen en Ninja Turtles appels!

De Minions bananen waren het makkelijkste om te maken. Op het internet kan je sjablonen downloaden die je gewoon moet uitprinten, uitknippen en rond een banaan plakken. Ik heb het sjabloon van de volgende website gebruikt: https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/85/97/2e/85972efcb9ec5f8824ac6ce7340ac844.jpg
Deze printte ik uit met 2 pagina's op 1 blad. Dit werd nadien uitgeknipt en rond de bananen geplakt met een plakbandje (paste perfect!) met het volgende resultaat.

Om de Ninja Turtles appels te maken had ik wel wat meer tijd nodig. Ik heb me laten inspireren door wat ik op internet vond, maar heb er uiteindelijk wel mijn eigen versie van gemaakt.
Ik ben als volgt aan de slag gegaan:

• Koop voldoende groene appels
• In de Aveve heb ik een aantal pakketjes suikerpasta (rolfondant) gekocht in turtles-kleuren: paars, oranje, blauw (eigenlijk had ik ook nog groen gekocht, maar besefte thuis pas dat dat eigenlijk rood had moeten zijn, DOH!) en wit en zwart (voor de ogen)
• (Qua hoeveelheid  kan je zo'n 10 appels versieren met 1 pakketje gekleurde suikerpasta)
• Om de beurt rolde ik een kleur uit, tot een dikte van een 2 mm. Hiervan maakte ik repen (2cm breed) (met een pizza cutter gaat dit goed) die ik rond de appel plakte (soms moet je het wat inkorten)
• Dan rolde ik het wit uit. Ik was op zoek naar een manier om mooie ogen te maken. Uiteindelijk gebruikte ik hiervoor een 8-vormpje (ik ben in het verleden al meer met die suikerpasta's aan de slag gegaan, en heb een setje van cijfers van 0 tot 9). Ik drukte een 8 per appel uit. Deze sneed ik in 2 met een pizza cutter en dit werd op de gekleurde suikerband gekleefd (met een beetje water gaat dit perfect).
• Dan rolde ik het zwart uit. Drukte opnieuw 8-en uit, maar gebruikte deze keer de rondjes binnenin de 8, die bij het wit niet werden gebruikt. Deze werden in de oogjes gekleefd, opnieuw met een beetje water.
• Als je geen 8-vormpje hebt voor de ogen kan je eens nadenken wat ook zou kunnen werken. Bv: Een bolletje maken van wit en dit plat duwen en daarop een nog kleiner bolletje zwart plat duwen?
• Ten slotte tekende ik een mondje op de appel met 'eetbare stift' (ook in de Aveve te verkrijgen)
• Klaar!

 

 

Je had de gezichten van de kinderen moeten zien toen ze 's morgens de manden zagen!
En in de klas bleek het ook een groot succes te zijn ;) Al het fruit was op (ja, en de suikerpasta ook)! Missie geslaagd :)

 

Miserie, miserie - een blessure, wat nu?

Ik vrees dat ik niet meer anders kan zeggen dan dat ik een blessure heb, en de komende periode niet tot zeer beperkt zal kunnen gaan lopen. Alle mogelijke vloekwoorden die je je kan inbeelden flitsen door mijn hoofd...

Ik ben eigenlijk extra bang voor een blessure. Ik herinner me namelijk mijn pijnlijke knie, ondertussen 5 jaar geleden, op het moment dat ik toen eindelijk 10km kon lopen én een gezond gewicht had bereikt. Nadien bleek mijn meniscus gescheurd te zijn, werd ik geopereerd, en kon ik heel lang niet meer sporten zonder pijn, waardoor mijn conditie, gewicht én gezondheid achteruit begonnen te gaan tot mijn dieptepunt in mei 2015, de dag waarop ik eindelijk besloot om terug te kiezen voor een betere gezondheid. 

Waar heb ik precies last van? Ik zou het eigenlijk niet exact weten. Wat ik wel weet is dat mijn heup pijn doet en dat ik niet meer pijnloos kan rondstappen. Het is zo een zeurende pijn op mijn heupgewricht, vooral bij het rondstappen en trappen lopen. Ik heb al sinds augustus af en toe (vaak de dag nadat ik heb gelopen) een beetje pijn in mijn rechter heup. Niet zo erg, maar ik had het toen wel al eens gemeld aan mijn dokter (ik kwam daar toen nog voor het opvolgen van mijn Pronokal dieet). Hij maakte zich er niet meteen zorgen over. Ik probeerde dat dan ook maar niet te doen. In oktober heb ik me nieuwe loopschoenen aangeschaft, nadat er een soort van loopanalyse was gebeurd, zodat mijn schoenen beter aangepast waren op mijn loophouding. Rond diezelfde tijd ben ik ook eens bij de osteopaat geweest. Mijn pijn in mijn heup begon langer aan te houden, waardoor ik soms nog pijn had tegen dat ik terug aan een looptoertje wilde beginnen (2 à 3 dagen later). De osteopaat heeft me wel wat kunnen verder helpen, waardoor ik terug minder last had na het lopen. Alleen is de pijn nooit helemaal weggeweest. De laatste weken is het écht wel heel lastig aan het worden. Het lukt me niet meer om 5km te lopen zonder pijn tijdens het lopen. Gisteren nog gaan lopen, en vandaag loop ik rond als een kreupel vrouwtje. Het is ondertussen niet alleen mijn rechter heup, maar ook mijn linkse die pijn doet.

Vandaag heb ik een afspraak gemaakt bij mijn huisarts (een sportarts) voor komende maandag. Bij de osteopaat kan ik eind volgende week terecht (jaja, ik besloot meteen op 2 paarden tegelijkertijd te wedden ;)). Ik moet dus nog wat geduld hebben, maar neem me voorlopig voor om het wat rustiger aan te doen. Hopelijk is het een storm in een glas water... Duimen jullie mee dat het snel over gaat?

Tips om te gaan lopen met je kids

In het weekend ben ik vaak alleen thuis met de kinderen omdat mijn man aan het baseballen is (training geven, zelf trainen, wedstrijd spelen, ...). Ik heb ondertussen wel manieren gevonden om me toch niet te laten afremmen in mijn voornemen om te blijven lopen. In een van mijn vorige blogs ben ik vooral ingegaan op waarom ik loop. Maar het is natuurlijk niet altijd evident om loopuitjes te plannen, zeker niet als je kinderen hebt en niet zomaar het huis uit kan om te gaan lopen wanneer je wil, of wel?

Tegenwoordig neem ik mijn kinderen mee als ik ga lopen! Hierbij tips over hoe ik dat aanpak:

• Ga lopen met een andere mindset: als je je kinderen meeneemt is de kans wel heel klein dat je je toptijd zal verbeteren of een heel lange afstand zal kunnen lopen. Zie het eerder als een sportief gezinsuitstapje waarmee je je loopconditie kan onderhouden, maar niet verbeteren.
• Laat je kinderen meegaan op hun fiets: loop naar een locatie waar ze veilig kunnen fietsen en jij gezellig kan lopen. Ideaal gezien kennen ze de weg, maar hebben ze ook wel geleerd om af en toe op je te wachten, of steeds naar je terug te keren als ze wat verder weg zijn. Ik ga meestal lopen op een loopweggetje tussen de velden bij ons in de buurt. Hier rijden geen auto's. Als die veilige locatie wat verder weg ligt kan je eventueel eerst zelf ook je fiets nemen?
• Laat je kind(eren) effectief meelopen! Mijn oudste (bijna 9) loopt af en toe mee met mij. Het tempo ligt dan wel heel wat lager, en af en toe wil hij even stappen, maar dat is ok! Ik vind het vooral heel gezellig dat we samen iets doen.
• Als je nog maar pas zou opstarten met lopen denk ik dat het nog idealer is dat je je kind(eren) laat meelopen. Je hebt dan zelf (waarschijnlijk?) ook nog nood aan wandelstukjes, waardoor het toch een échte training voor jou kan zijn. Je kan dan samen je conditie opbouwen! Ik herinner me dat ik in de zomervakantie eens met Lucas ging lopen, en hem af en toe de mp3 met Evy Gruyaert doorgaf, zodat hij ook alle aanmoedigingen kon horen :) Tips nodig om te starten met lopen? In deze post vind je hoe ik mijn loopconditie heb opgebouwd.
• Zorg voor een hoog fun-gehalte: vraag aan je kids wie de snelste zal zijn en loop af en toe een sprintje tegen hen (zij fietsen of lopen ook) (dat is voor jou meteen een intervaltraining!). Wedden dat ze zich te pletter amuseren?
• En vooral: geniet! Het is écht een gezinsuitstapje in de buitenlucht, waarbij de kinderen toch heel actief kunnen zijn en jij bent dat (uitzonderlijk) ook! Hoe vaak loop je anders actief rond te huppelen met je kinderen, niet vaak denk ik dan. Ze beleven er écht plezier aan, wedden!? :)

Havermoutpannenkoeken met banaan - super snel en makkelijk!

Wie kan er niet van genieten om in het weekend met zijn kinderen samen een lekker ontbijt te bereiden? Die levendige en energieke wezentjes krijgen je 's morgens vroeg wel goed gezind :) Bovendien kan jij hen extra gelukkig maken door een lekker en wat specialer ontbijt te voorzien. Extra fun gegarandeerd als ze kunnen meehelpen!

Afgelopen weekend maakte ik met hen nog eens 'havermoutpannenkoekjes'. Het is echt een heel simpel recept dat super snel klaar is. Het volgende heb je hiervoor nodig:

100 ml melk

75 gram havermout

1 ei

1 banaan

Deze portie is goed voor 2 personen. (afgelopen weekend maakten we een dubbele portie, dus de hoeveelheid pannenkoeken op de foto is van het dubbele recept)
Snijd de banaan in stukjes en voeg hierbij de melk, de havermout en het ei. Zelf doe ik alles in een klein keukenmixertje, even mixen en klaar! Maak een pan warm en smelt hier wat boter in (of bak in harde kokosolie, veel gezonder!). Ik gebruik een sauslepel (kleine pollepel) om de porties af te meten, waardoor ik een 4-tal pannenkoekjes per pan kan bakken. Draai ze om als de bovenkant droog wordt en de onderkant bruin.

De pannenkoekjes zijn van nature al zoet, zonder dat er suiker in het recept zit, omdat er banaan in verwerkt is. Beleg is dus eigenlijk niet nodig. Toch kan je op de pannenkoekjes een beetje suiker of siroop doen, maar ook fruit is er heel lekker op (banaan, rode bessen, warme appeltjes...).

Feest!

Wat is de geheime sleutel? Mijn oude versus mijn nieuwe leven in 5 verschillen

Een ontplofkop, daar heb ik momenteel last van. Een wat? Wel, een ontplofkop, ken je dat niet? Dat is het gevoel alsof je hoofd steeds meer plannen en gedachten heeft dat het bijna te vol zit en het lijkt alsof het elk moment kan ontploffen. Het leuke is dat het allemaal leuke gedachten zijn, ideeën, plannen! I love my new life :)

Ik begin steeds meer te beseffen dat mijn 'nieuwe leven', meer is dan gewoon gezonder eten en meer sporten. Als ik terugblik naar hoe ik een jaar geleden in het leven stond en dit vergelijk met nu, dan val ik bijna achterover. Het verschil is echt enorm!

Ik zet op een rijtje wat er anders is. Wie vindt de rode draad?

1. Vroeger werkte ik bijna elke avond nog van thuis uit (na een hele dag werken). Nu werk ik 's avonds (quasi) nooit meer. Toch ben ik (én mijn leidinggevende) meer tevreden over het werk dat ik oplever én ben ik op het werk succesvoller geworden in het bereiken van (team)doelstellingen. Dus minder werken leidt tot meer succes!?
2. Door minder te werken en nadien uitgeput in de zetel te hangen maak ik bewust en met plezier tijd vrij voor andere dingen:
1. lopen: 3 keer per week
2. lezen: op een jaar tijd heb ik meer boeken gelezen dan de afgelopen 6 jaar ofzo
3. gezonder koken: niet dat dat veel meer tijd inneemt hoor, alleen duurt het plannen van gerechten nog iets langer omdat ik vaak nog nieuwe recepten en combinaties uitzoek en probeer
4. met mijn kinderen lachen en plezier maken (en minder slechtgezind met hen communiceren na een zware dag)
5. bloggen: en de posts die je tot nu toe zag zijn nog maar het begin!
6. plannen maken: wacht maar af, ik heb heeeeeeel veel plannen ondertussen die ik nog wel zal delen met jullie als de tijd daar is ;)
3. Ik maakte vroeger keuzes in functie van anderen, nu maak ik keuzes in functie van waar ik voor KIES. Toch valt me op dat het gevolg is dat ik anderen op deze manier precies toch gelukkiger maak!
4. Door minder tijd te spenderen aan werken en uitrusten voor de tv, is het alsof ik in een stroomversnelling terecht ben gekomen van inspiratie. Mijn focus is verbreed. Een jaar geleden focuste ik me op taken die naar mijn gevoel 'van me verwacht werden'. Het is alsof ik niet rond me kon kijken. Mijn oogkleppen zijn aan het afvallen, en het is overweldigend hoeveel er te ontdekken valt!
5. Vroeger piekerde ik me suf over wat ik van mezelf verwachtte, over wat ik mis deed, over wat er mis zou kunnen gaan... Vandaag staat mijn geest ook niet stil, integendeel, maar het piekeren is gestopt en heeft plaats gemaakt voor 1001 plannen. Ik pieker nu nog vooral over 'wanneer ga ik dàt allemaal doen?'. En daar komt mijn ontplofkopgevoel dan weer van, alsof de ondernemer in mij wakker wordt en tijd in te halen heeft.

Wat voor mij de essentie is, is dat wat en hoe je denkt een startpunt is in je persoonlijke groei. Als je positiever denkt (over jezelf, over verwachtingen van anderen, over wat je wil ...) dan zal je je ook positiever voelen. En dit 'goed voelen' is dan weer een sleutel die je toegang geeft tot doen. Het ene heeft uiteraard impact op het andere als een cyclus (een goed gevoel zal je denken ook weer positief beïnvloeden), maar pas als het denken en voelen goed zitten zullen mensen overgaan tot actie.
Kleine kanttekening: Mijn uitdaging is nu om al die actie-plannen die me de afgelopen dagen aan het overspoelen zijn te kanaliseren, voordat ik een slecht gevoel krijg dat ik het nog niet 'allemaal' gedaan heb :)

Een pleidooi voor echt eten - boeiend boek!

Zoals ik eind november al aangaf, heb ik ondertussel wel wat gelezen over voeding om zelf mijn weg te zoeken tussen de zin en onzin die over voeding wordt gezegd en geschreven. Om de een of andere reden kwam ik er nog niet toe om inzichten van zo een van de boeken die me écht hebben geïnspireerd, te delen. Ik denk dat dit komt omdat ik niet goed weet hoe ik een boek van een 200 pagina's samengevat moet krijgen in 1 blogpost... Enfin, we kunnen het blijven uitstellen of we kunnen het proberen. Ik kies vandaag voor het laatste :)

Een boek dat ik in november met heel veel interesse heb gelezen was het boek 'Een pleidooi voor echt eten' van Michael Pollan. In tegenstelling tot andere boeken die ik las (oa. 'De voedselzandloper' en 'Het oerdiëet') is Pollan geen arts, maar een Amerikaanse journalist die in heel wat literatuur en onderzoeken gedoken is om dit heel bevattelijk (en ook wel filosofisch) neer te schrijven. Het boek is geschreven in 2008, dus weet dat dit al weer 8 jaar oud is, en er ondertussen weer heel wat nieuwe onderzoeken en inzichten zijn bijgekomen. Toch lees ik echt enkele basisprincipes in zijn boek die ik in andere boeken en teksten ook al heb zien terugkomen.

De ondertitel van het boek is 'Echt eten. Niet te veel. Vooral planten.' Et voila! Dat is de essentie van het boek. Mmm, misschien iets te kort door de bocht ;) Toch is er met de term 'echt eten' al heel erg veel gezegd. Het is een soort van credo dat ik graag in mijn achterhoofd houd als ik in de supermarkt ben of ons weekmenu samenstel. Ik stel mezelf vragen zoals:

• Zou mijn overovergrootmoeder wat ik in mijn winkelkarretje leg herkennen als eten?
• Is wat ik in mijn winkelkar leg iets wat quasi rechtstreeks uit de natuur komt, of werden hier (industriëel) nog heel wat handelingen mee gedaan?
• Uit hoeveel ingrediënten bestaat het product dat ik koop? Meer dan 5? Mmmm
• En ken ik elk van de ingredienten die in het lijstje staan? ...

Allemaal vragen die je jezelf kan stellen om heel makkelijk te achterhalen of het gaat over 'echt eten' of niet. Eigenlijk is het wel logisch dat 'echt eten' goed voor je is. In de oertijd was dit ook het eten dat werd gevonden op de aarde en in het water. Het is letterlijk het eten dat ons lichaam van nature nodig heeft.

Pollan gaat in op, wat hij noemt 'het tijdperk van het nutritionisme'. De complexiteit en het samenspel van 'voeding' wordt tegenwoordig opgesplitst in deeltjes (aantal caloriën, hoeveelheid macronutriënten zoals vetten, koolhydraten en eiwitten, micronutriënten zoals vitaminen en mineralen). We vinden het eigenlijk heel logisch dat dit op ons eten vermeld wordt. De voedingsindustrie en reclamewereld maken hier graag gebruik van om mensen te verleiden, want er is altijd wel een onderdeeltje van een voedingsproduct dat een product een gezondheidswaan kan geven (Slechts 1% vet! Verrijkt met 8 vitaminen! Bevat vezels! Rijk aan omega 3!...). En dat verkoopt!! Grappig eigenlijk dat op de voedingsmiddelen die 'echt eten' zijn, dit niet op de verpakking staat. Al iemand een 'nutrition facts' lijstje op een appel zien hangen?
Bovendien heeft het 'nutritionisme' het risico dat we voeding benaderen als de som van zijn onderdelen. Maar dit blijkt niet zo te zijn! Er zijn zoveel complexe invloeden van voedingsstoffen en -waren op mekaar, dat de top van de ijsberg nog maar net ontdekt begint te worden. Daarom ook dat er zoveel mekaar tegensprekende voedingsadviezen zijn...

Maar wat is dan wel goed? Weten we het eigenlijk wel? Er zijn wel al enkele zekerheden. Een van die zekerheden is dat mensen heel goed en gezond kunnen leven op basis van heel diverse traditionele voedingspatronen (om het extreem te stellen: eskimo's eten heel anders dan de bosjesmannen). Er blijkt echter telkens weer dat 1 voedingspatroon ongezond is: het westerse voedingspatroon. Het is pas als mensen hun traditionele voedingspatroon opgeven en meer 'westerse' voeding gaan eten, dat de kans op diabetes, hart- en vaatziekten, tandbederf, overgewicht, maagzweren, kanker, blinde darmontstekingen... sterk stijgt.

Westerse voeding is voeding die:

• evolueerde van natuurlijke voeding (echt eten, bv 'een appel') naar geraffineerd (bv. suiker uit een product destilleren, ipv het volledige product gebruiken)
• evolueerde van complex naar eenvoudig (waar ons diëet vroeger heel gevariëerd is, blijkt vandaag dat 4 gewassen verantwoordelijk zijn voor 2/3 van onze geconsumeerde caloriën: mais, soja, rijst en tarwe)
• evolueerde van kwaliteit naar kwantiteit: er wordt geselecteerd op 'grootte van opbrengst' (bv. een type plant die vooral grote courgetten doet groeien), en niet op kwaliteit (welke courgetteplant produceert courgetten met de grootste voedingswaarde?). Hierdoor blijkt dat de voedingswaarde in producten de laatste 50 jaar sterk gedaald is (Bv. gemiddelde vitamine c daling van 20%!)
• evolueerde van bladeren naar zaden (mais, rijst en tarwe zijn granen, waarvan de opbrengst op het vlak van caloriën en gewicht veel hoger ligt dan van bv. groenten geteeld op dezelfde oppervlakte. Daarom produceren we deze granen ook meer, ze brengen meer op, niet omdat ze gezonder zijn). En niet alleen wij eten minder groenten en meer zaden, ons vee doet dat ook (koeien eten veel minder gras, maar krijgen korrels van oa. mais en granen), waardoor ook de samenstelling van dat vlees verandert!
• evolueerde van een eetcultuur naar een eetwetenschap: mensen laten zich niet meer leiden door hun culturele eetverleden en de tradities die ze van thuis uit meekregen, maar laten zich (ver)leiden en beïnvloeden door reclame over wat ze moeten eten, wat goed voor hen is, wat nieuw is...

Door meer te evolueren naar waar we vandaan kwamen: natuurlijke voeding, focus op kwaliteit, meer groenten/fruit/bladeren eten, en meer 'eten' als een gezamenlijk moment te benaderen en meer te eten zoals onze overovergrootouders dat deden, zal onze gezondheid er alleen maar bij varen. Dit wordt door de filosofische Pollan mooi beschreven, maar in andere boeken die ik las komt dit ook heel vaak als kernboodschap naar voor.

Manman, ik heb echt zitten zwoegen op deze tekst en naar mijn gevoel is het geen fractie van de impact die het boek op je heeft als je het zelf leest! Moet ik nog zeggen dat ik het boek écht een aanrader vind? (pas op he, er komen er nog!) Het is nogal filosofisch geschreven, maar ik hou wel van het holistische perspectief van de schrijver: afstand nemen van het 'nutritionisme' en meer genieten van 'echt eten'.

Slaatjes uit het vuistje

Het is al even geleden dat ik nog iets heb geschreven, sorry! Na de drukke kerstdagen zijn we namelijk meteen een weekje met het gezin op skivakantie vertrokken, wifi-loos ;)
Veel sneeuw was er niet, maar we hebben wel zalig kunnen skiën op enkele pistes en alle dagen kunnen genieten van een zalige zon op onze snoet. Als dat geen vakantie is!
Tijdens dit weekje heb ik weer wat kunnen lezen, waardoor ik weer bruis van de inspiratie om op de blog te schrijven :)

Om te beginnen een berichtje met nog enkele mini receptjes.
We gingen dus skiën. Gezien we nogal fervente skiërs zijn hebben we ondertussen de gewoonte om meerdere keren per jaar te gaan skiën. Alleen, het geld groeit niet zomaar op mijn rug, dus moeten we wel budget-vriendelijk reizen. Zo hebben we oa. de gewoonte om onze eigen lunch mee te nemen en deze op de piste op te eten. In het verleden was dit altijd een stuk frans brood met een stuk kaas of salami. Tom en de kinderen hebben deze gewoonte gewoon verder gezet. Ik wilde mijn nieuwe slaatjes-gewoonte verder zetten. Maar zie je mij al met mes en vork een slaatje eten langs de skipiste? Ik alleszins niet... Het moest dus iets makkelijk zijn dat ik 'uit het vuistje' kon eten, zodat ik geen bestek nodig had. Bovendien ben ik op vakantie niet meteen de keukenprinses, die heel uitgebreide lunches gaat maken. Ik had ook slechts toegang tot een heel beperkt aantal ingrediënten (beperkt winkeltje in de bergen) en ook op het vlak van kruiden en dressings had ik niet veel mee, dus het zijn wel heel eenvoudige ingrediënten en bereidingen.

. De volgende combinaties zaten uiteindelijk in mijn lunchbox:

• Rolletjes van kippewit, gevuld met rucola, gecombineerd met kerstomaatjes en champignons (zie foto bovenaan)
• Rolletjes van gedroogde ham, gevuld met een slamengeling en kerstomaatjes (eigenlijk ongeveer hetzelfde als het vorige, maar dan met een ander soort vlees)
• 2 hardgekookte en gepelde eitjes, enkele kerstomaatjes, reepjes paprika, reepjes wortel en enkele artisjokharten
• Bootjes van witloof, gevuld met tonijn-kruidenkaas-augurkmengsel (toppertje, deze at ik 2 keer!)

Dit laatste maakte ik als volgt: je laat een blik 'tonijn in eigen nat' uitlekken, doet dit in een kommetje en maakt de stukjes kleiner met een vork. Je voegt hierbij een schepje kruidenkaas toe (type 'Boursin') en voegt er kleingesneden augurkjes en wat peper aan toe. Goed mengen. Dan neem je een stronk witloof, waar je de blaadjes van losmaakt. Elk blaadje vul je met een beetje van het mengsel, en deze stapel je op in je lunchbox. Uiteindelijk kan je ook dit gewoon uit het vuistje opeten (in mijn geval, gewoon zalig in het zonnetje naast de piste zoals je hieronder ziet).

Verder hadden we telkens een doosje met noten en gedroogd fruit mee als tussendoortje. Dit viel bij ons alle 4 in de smaak :)

Ten slotte wens ik iedereen het allerbeste toe voor een gezond en gelukkig nieuw jaar! Dat al je wensen mogen uitkomen. Maar omdat die wensen niet vanzelf zullen uitkomen, gaan we dat nog even anders verwoorden: Ik wens je vanuit mijn hele hart dat je al je ambities en voornemens kan en zal waarmaken in 2016. Veel succes dus bij het nemen van actie!